26 Αυγ 2015

  ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ


Μια φορά κι ένα καιρό ,όπως και στα παραμύθια ήταν ένας κακός  Δράκος που  από μικρός ονειρευόταν ον εαυτό του βασιλιά ,άρχοντα μεγάλο και τρανό να είναι ξακουστός σε όλο τον κόσμο....
 Ξεκινήσε  λοιπόν σιγά σιγά να ψάχνει ένα μέρος όπου θα μπορούσε να πραγματοποιήσει τα σχέδια του.Δεν 'άργησε και πολύ να το βρει....
 Αυτό που έπρεπε να κάνει πρώτα ήταν να προσποιηθεί ότι είναι καλός ,ταπεινός και άξιος ...
Στολίστηκε με τις ψευτόχρυσες βασιλικές στολές του , φόρεσε ένα πλατύ ψεύτικο χαμόγελο έβαλε την κορώνα του και ξεκίνησε για το μέρος όπου θα έφτιαχνε το βασίλειο του..
  Το πρώτο που έκανε πηγαίνοντας βρήκε τους αυλικούς του μικρά ανθρωπάκια που κρυβόταν πίσω από τον μανδύα του Δράκου-Βασιλιά...έτοιμα να ακούσουν στις διαταγές του και να του φτιάξουν το πιο πλουμιστό και ξακουστό παλάτι... κάτι που δεν ήταν και τόσο εύκολο να γίνει γιατί έλλειπε η αγάπη και η σοφία από όλους...
 Τότε λοιπόν ο Δράκος σκέφτηκε τον Φιλάρετο ένα νέο με Αρετή και Τόλμη με αγάπη για όλο τον κόσμο.
Με πονηριά τον πλησίασε και τον έπεισε να μείνει κοντά του προσποιούμενος τον έντιμο σοφό Βασιλιά....
Ο Φιλάρετος καθημερινά φρόντιζε για την άριστη φήμη του Άρχοντα και με τρομερό ζήλο έφτιαξε όλους τους χώρους που θα στεγαζόταν  ο Βασιλιάς και οι παρατρεχάμενοι του..
Μπροστά ο Φιλάρετος άνοιγε το δρόμο για να περάσει ο Βασιλιάς με πίστη και αγάπη στο πρόσωπο του και πίσω ο Δράκος με τα ψευτοανθρωπάκια του ακολουθούσαν και έσπερναν τη ζήλια και τον φθόνο για τον Φιλάρετο μιας και δεν μπορούσαν να τον φτάσουν ούτε σε Αξία ούτε σε δύναμη.
Δίχαζαν το κόσμο καθημερινά και όλα άρχισαν να μοιάζουν σαν  ένα κακό όνειρο...
Περνούσαν τα χρόνια και το  βασίλειο είχε σχεδόν τελειώσει έτοιμο να στεγάσει όλους τους φθονερούς ανθρωπάκους  και η φήμη του βασιλιά ήταν ξακουστή σε όλο τον κόσμο όπως είχε φροντίσει ο Φιλάρετος.
  Τώρα πια όμως δεν τον χρειαζόταν μιας και φοβόταν ότι  θα του έπαιρνε τον θρόνο . Άρχισε σιγά σιγά να τον απομακρύνει στέλνοντας τον για δουλειές όπου έπρεπε να ταξιδέψει μακρυά.
Κάθε φορά που έφευγε ο Φιλάρετος ο αυλικοί έβγαιναν και τον συκοφαντούσαν λέγοντας ψέματα και σκορπώντας χολή...
Όπου και να πήγαινε βέβαια ήταν αγαπητός και όλοι ήθελαν να τον κρατήσουν κοντά τος....εκείνος όμως πάντα επέστρεφε πιστός στον Βασιλιά του.
Ο Δράκος όμως ζήλευε τόσο πολύ που η κακία και ο φθόνος τον έκαναν να παίρνει τη μορφή Λερναίας Ύδρας και να κατασπαράζει ότι είχε φτιαχτεί  με  τόσο κόπο και αγάπη.
Το παλάτι έτριζε από τα θεμέλια και σιγά σιγά έχανε την λάμψη του και άρχισε  να γκρεμίζεται.
Οι αυλικοί άρχισαν να τρώγονται μεταξύ τους για ποιος είναι καλύτερος και τίποτα δεν έμοιαζε όπως πριν.
Οι άνθρωποι του τόπου είδαν τον Βασιλιά τους να μεταμορφώνεται
 σε δράκο και τρόμαξαν..
Πάντα όμως σε κάθε πόλεμο όσες μάχες και να χαθούν ο Φιλάρετος σκοτώνει τον Δράκο γιατί το φως είναι ποιο δυνατό από το σκοτάδι  γιατί ο ήλιος φωτίζει και ζεσταίνει γιατί η αγάπη μεγαλώνει και δυναμώνει γιατί η ζήλια  σκοτώνει  και ο φθόνος νοσεί....
,,,,'έτσι όπως γίνεται και στην πραγματικότητα.....

7 Μαρ 2014

              ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ 


Εθελοντισμός μια λέξη που για κάποιους  είναι ακόμα άγνωστη  αλλά για αρκετούς είναι τρόπος ζωής. Είναι  αυτοί που επέλεξαν  να κοιτάζουν  στα μάτια τους άλλους με φωτεινό βλέμμα και καθαρή ψυχή.
 Παίρνουν ανάσα από την Υπηρεσία που προσφέρουν και οι ίδιοι.Με ανιδιοτέλεια προσφέρουν φροντίζουν νοιάζονται  χωρίς να διαμαρτύρονται  με ταπεινότητα και ευαισθησία μα πάνω απ' όλα  Αγάπη.Στις μέρες μας που η ανθρωπότητα περνάει οδυνηρές δοκιμασίες καθημερινά απλώνουν  το χέρι να κρατήσουν τον διπλανό τους χωρίς; να νοιάζονται  για το χρώμα  για την καταγωγή αλλά ούτε και την θρησκεία. Απλώνουν το χέρι  και  με στοργή  ανοίγουν την αγκαλιά τους για όλους  .
        https://www.youtube.com/watch?v=P53cwQq7FrI

29 Ιουν 2011

Υπάρχει αγάπη και... ΑΓΑΠΗ!

  • Τι σημαίνει ν' αγαπάς;- Δεν ξέρω. Ν' αγαπάς, να σκέπτεσαι κάποιον, να βγαίνεις μαζί του έξω, να τον προτιμάς, δεν είναι αυτό;...
  • Τι θ' απαντούσατε στην ερώτηση της ηρωίδας της FRANCOISE SAGAN ; Ν' αγαπάς, για σας - μιλώντας και για τη φιλία επίσης - ν' αγαπάς είναι μόνο αυτό; Η λέξη η πιο πολύ χρησιμοποιημένη, η λιγότερο σαφής. Λέμε, αγαπώ τη θάλασσα, αγαπώ το θέατρο, αγαπώ τον άνδρα μου. Άντε τότε να μαντέψετε τι ακριβώς κρύβει αυτή η λέξη "αντικλείδι". Και όταν λέτε ότι "αγαπάτε", είτε αυτή είναι η φίλη ή ο αγαπημένος σας, δε δίνετε στους άλλους και σε σας την ίδια - και αυτό είναι σοβαρότερο - παρά μια ιδέα τελείως ανακριβή του τι αισθάνεστε. Τέτοια είναι η ηρωίδα που αναφέρεται πιο πάνω. Από την αγάπη - εγωισμό... Μπορείς ν' αγαπηθείς δια μέσου ενός άλλου. Αυτή είναι η πιο συνηθισμένη περίπτωση. Αφού ο εγωισμός είναι το πιο φυσικό από τα αισθήματα, αλίμονο! Αγαπώ τον άλλο γιατί ικανοποιεί τις επιθυμίες μου. Μ' αρέσει ο τάδε ή η δείνα γιατί είναι διασκεδαστικοί ή δυναμικοί. Δεν πλήττεις ποτέ μαζί τους. Περνάς μια ευχάριστη στιγμή. Ούτε η αγάπη, ούτε η φιλία όμως έχουν σχέση μ' αυτό. Ας δούμε και πιο βαθιά. Αγαπούν τον άλλο γιατί τους βγάζει από τη μοναξιά, η οποία είναι το μεγαλύτερο άγχος της νεολαίας: "Στο σπίτι δε με καταλαβαίνουν, με βασανίζουν. Μόνο εκείνος με προσέχει. Μου δίνει τους δίσκους του. Χαίρεται να με συναντά. Αισθάνομαι δίπλα του να υπάρχω για κάποιον. Μ' ακούει...". Ο κάθε ένας βρίσκει την ευχαρίστησή του.
Άκουγα, άθελά μου, ένα νέο και μια νέα σ' ένα παγκάκι ενός πάρκου ν' ανταλλάσσουν κουβέντες. Δυο μονόλογοι: "εγώ" και η άλλη απαντούσε "εγώ". Όχι για να γνωρισθούν καλύτερα, αλλά για την εντύπωση - απολαυστική παραδέχομαι - να μην είναι πλέον μόνος του ο καθένας. Παίρνουν, δε δίνουν. Αυτή η σημασία της λέξης "ν' αγαπάς", "ανταλλαγή δυο επιθυμιών", είναι η πιο διαδεδομένη. Μάλλον δεν είναι ούτε ανταλλαγή. Ο κάθε ένας δεν εκτιμά παρά την προσωπική του ευχαρίστηση. Αυτές οι αισθησιακές και εγωιστικές απολαύσεις δεν έχουν τίποτα που ν' ανταποκρίνεται στην πραγματική αγάπη που ονειρεύεστε για αργότερα. Τι το εκπληκτικό λοιπόν ν' ακούγεται από τους ψυχολόγους ότι στην εποχή μας τα περισσότερα ζευγάρια δε γνωρίζουν την αληθινή αγάπη, αλλά μια ψευδό-αγάπη. Και να μη μας εκπλήσσει ότι αυτή "κλονίζεται" όταν η ευχαρίστηση χάνεται στην αγάπη -ανταλλαγή. Να αγαπάς - είτε μια φίλη είναι, είτε ο αγαπημένος - είναι να κάνεις κοινές τις διαφορές καθώς και τις ομοιότητες. Πρέπει να υπάρξει ένα ρεύμα, το οποίο να μην είναι μονής κατεύθυνσης. Πρέπει να καταλαβαίνεις και να δέχεσαι. Κάθε μια προσωπικότητα είναι μοναδική και πρέπει να γίνεται σεβαστή. Αν δεν την παραδέχεστε, δε θα μάθετε ποτέ να αγαπάτε. Η αγάπη, όπως και η φιλία, πρέπει ν' αποζητά τη συνεννόηση και όχι την ταυτότητα. Είναι δύσκολο να το πραγματοποιήσουμε. Το ένστικτο θέλει να "πλάσει" τους άλλους σύμφωνα με τις δικές μας τάσεις, ιδέες, να χαράξει τη ζωή τους κατά τα γούστα μας, αν και είναι η δική τους ζωή και όχι η δική μας.
Να καταλαβαίνεις τους άλλους είναι να τους παίρνεις όπως είναι. Νιώστε τη βαθιά σημασία αυτής της λέξης και πόσο αποκλείει κάθε εγωισμό. Το δέξιμο αυτό απαιτεί την ίδια τη ρήξη του εγωισμού. Όποιος είσθε μπείτε μέσα στο σπίτι μου και μέσα στην καρδιά μου με τις ατέλειές σας ασφαλώς - κάθε ανθρώπινο πλάσμα έχει ατέλειες - αλλά και τις μυστικές χάρες που κάθε ύπαρξη φέρει μαζί της. Συχνά πολύ κρυμμένες. Αλλά που περιμένουν τη ζεστασιά του δεξίματος για ν' ανθίσουν, όπως ένα μπουμπούκι στον απριλιάτικο ήλιο. Ποιος είπε: "Είναι λίγο να παίρνεις τους ανθρώπους όπως είναι. Αλλά να τους θέλεις όπως είναι, αυτή είναι η Αγάπη". Το καταλαβαίνουν καλά οι άνθρωποι, που ξέρουν ότι κάθε ύπαρξη είναι ένα "όνειρο" του Θεού. Αυτό που ο Θεός θέλησε, για ένα πλάσμα Του, θα μπορούσαμε εμείς να μη το θέλουμε; Η αγάπη καθώς και η φιλία, είναι για να βοηθήσει τον άλλο να γίνει πραγματικός προσφέροντάς του αυτή την ατμόσφαιρα τρυφερότητας που είναι αναγκαία για κάθε εξέλιξη. Έτσι καθένας δίνει και παίρνει. Με πλουτίζει και τον γεμίζω πλούτη. Ο ένας δίνει χαρά στον άλλο και μαζί την εκδηλώνουμε. Σκεφθείτε τις καλύτερες φιλίες σας. Είναι τίποτε άλλο από αυτό το διπλό ρεύμα; Αν ο σκοπός της ζωής είναι η τελείωση του εαυτού μας, η μεγαλοσύνη της τρυφερότητας είναι ακριβώς να βοηθούμε αμοιβαία σ' αυτή την πραγμάτωση. Γιατί, αν έχουμε αγαπηθεί - φίλη μου, αγάπη μου - θα έχουμε γίνει πιο αληθινοί. Ο Λε Λεζάρντ έχει δίκιο να τραγουδά: "Υπάρχουν τόσοι τρόποι ν' αγαπάς. Ένας μόνο είναι καλός αυτός που δίνει, δίνει και δίνει ακόμη χωρίς τίποτε να παίρνει, χωρίς τίποτε να περιμένει, χωρίς τίποτε να ζητά. Έτσι πρέπει ν' αγαπάς".
Η αγάπη είναι ευθύνη. Γι' αυτό και δεν είναι ένα παιχνίδι, αλλά μια θαυμάσια και σοβαρή υποχρέωση, όταν δεν είσαι πια ελεύθερος να την αθετήσεις κατά την επιθυμία σου. Για τις φίλες σας σήμερα, για τον αγαπημένο σας αύριο θα είσαστε υπεύθυνες γιατί θα "τους έχετε κάνει να σας αγαπήσουν" λέει ο Σαιντ Εξυπερύ στον "Μικρό Πρίγκιπά" του. Θα γνωρίζετε αυτό το διδακτικό παραμύθι - αν όχι βιαστείτε να το αποκτήσετε - σαν μια πρώτη μύηση στις αλήθειες της καρδιάς. Είναι σ' ένα συναρπαστικό διάλογο μεταξύ του Μικρού Πρίγκιπα και της Αλεπούς που η λέξη "εξημερώνω" παίρνει την έννοια της αγάπης. "Τι σημαίνει "εξημερώνω", ρωτά ο Μικρός Πρίγκιπας. "Είναι κάτι πολύ ξεχασμένο, είπε η Αλεπού. Σημαίνει να "δημιουργείς δεσμούς". "Να δημιουργείς δεσμούς;".
"Βεβαίως, απάντησε η Αλεπού. Δεν είσαι ακόμη για μένα παρά ένα μικρό αγόρι ολόιδιο με εκατό χιλιάδες μικρά αγόρια. Και δεν σ' έχω ανάγκη. Και ούτε εσύ μ' έχεις ανάγκη. Δεν είμαι για σένα παρά μια Αλεπού απαράλλακτη με εκατό χιλιάδες άλλες Αλεπούδες. Αλλά άμα μ' εξημερώσεις, θα έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον. Θα είσαι για μένα μοναδικός στον κόσμο. Θα είμαι για σένα μοναδική στον κόσμο". "Αρχίζω να καταλαβαίνω, είπε ο Μικρός Πρίγκιπας. Υπάρχει ένα λουλούδι, νομίζω ότι μ' έχει εξημερώσει". Αλλά η Αλεπού ξαναγυρνά στην πρώτη της σκέψη: "Αν μ' εξημερώσεις, η ζωή μου θα γεμίσει φως. Θα γνωρίσω ένα καινούργιο περπάτημα, που θα είναι ολότελα διαφορετικό από τα άλλα. Τα άλλα με κάνουν να χώνομαι στη γη. Το δικό σου θα με καλεί έξω από τη φωλιά μου, σα μια μουσική". Ξαναδιαβάστε αυτές τις σελίδες τις γεμάτες ποίηση και αλήθεια για την ανακάλυψη της φιλίας και της αγάπης.
Έτσι ο Μικρός Πρίγκιπας εξημέρωσε την Αλεπού. Και όταν πλησίασε η ώρα να φύγει: "Αντίο, είπε η Αλεπού. Να ένα μυστικό. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπει κανείς καλά. Η ουσία ξεφεύγει σαν ψάχνεις με τα μάτια...". "Η ουσία ξεφεύγει σαν ψάχνεις με τα μάτια", επανέλαβε ο Μικρός Πρίγκιπας για να το θυμάται. "Οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει αυτήν την αλήθεια, είπε η Αλεπού. Αλλά εσύ όμως δεν πρέπει να την ξεχάσεις. Θα είσαι πάντα υπεύθυνος για ό,τι έχεις εξημερώσει". Τίποτε άλλο δε μου φαίνεται πιο πλούσιο σε βαθύ δίδαγμα από αυτό το τρυφερό παραμύθι. Το ν' αγαπήσεις είναι σοβαρό. Το να κάνεις κάποιον να σ' αγαπήσει, είναι σοβαρό. Το να γίνεις απαραίτητος, είναι σοβαρό. Να γιατί πρέπει να υπάρχει μέτρο στις επιπολαιότητες και στους απερίσκεπτους δεσμούς. Μη ξεχνάτε το μάθημα της Αλεπούς. Μη σπαταλάτε τα πλούτη της καρδιάς σας. Μην επιχειρήσετε να "κάνετε κάποιον να σας αγαπήσει" επιπόλαια. Είσαστε υπεύθυνοι. ( Αννα Λοίζου)

Μάνος Χατζιδάκις "ενοχή - δίχως εξουθένωση"